من صرف نظر از اکنون که پست بازپرسی را در اختیار دارم و در دوران تحصیل و کارآموزی هم بارها به پزشکی قانونی رفته‌ام و اجساد را از نزدیک برای شناسایی جرم دیده‌ام و معتقدم که هیچ فرقی بین یک خانم پزشک و یک زن بازپرس نیست.
به گزارش کتاب کارافرینی، در خرداد سال ۱۳۴۶ پنج دختر از دانشگاه تهران در رشته حقوق قضایی فارغ‌التحصیل شدند و چون برای پیدا کردن کار، تلاش‌شان به جایی نرسید، روز ۱۳ مهر ۴۶ با دبیرکل سازمان زنان ملاقات کردند تا مشکلاتی را که در راه خدمت آن‌هاست از میان بردارند. آن‌ها یک هدف داشتند: قضایی شدن و به کادر قضایی کشور پیوستن.
بعد از گفت‌وگوهای فراوان… بالاخره وزارت دادگستری به آن‌ها اجازه خدمت در کادر قضایی داد و دختران داوطلب را برای طی دوران کارآموزی استخدام کرد. دختران در دوره کارآموزی هر روز بین ۸ تا ۱۰ ساعت در دادگاه‌ها، دادسراها و اداره آمار و رویه قضایی و اداره فنی و حقوقی تحت نظر قضات مجرب کارآموزی می‌کردند و در این مدت از نظر اخلاقی و آداب و رفتار شخصی نیز تحت کنترل قرار می‌گرفتند و در پایان هر سه ماه کارنامه‌ای به آن‌ها داده می‌شد که حسن رفتار و دقت و کوشش آن‌ها را در کار مورد تایید قرار می‌داد و ثمره آن کوشش‌ها و تلاش‌های دوساله این شد که بالاخره زنان وارد کار قضاوت شدند…